17 de mayo de 2009

I ANIVERSARIO DEL CUADERNO DE LAS LETRAS


Las letras se han inventado como un fármaco de la memoria y del conocimiento, también de la inmediatez.


Gracias a UBU polas súas palabras de ánimo e agarimo , pola súa lúcida e poética palabra imprescindible neste faladoiro de voces a veces encontradas , outras acompasadas , e sempre amigas , nas infinitas estancias do Cuaderno.Tamén desexo recordar á espléndida e tenra Eulalia, ao cabaleiro Epi de aguda mirada, aos entrañables crisytoño, a PeterPanmaduro, á A de N do espello...En definitiva, teño que felicitarvos polas vosas intervencións , polo cuidado e riqueza da lingua e a presenza da literatura e a cultura en xeral.Cando poida penso facer unha selección dos vosos comentarios nunha nova sección: El Mentidero del Cuaderno. E para rematar, neste Día das Letras Galegas adicado a Ramón Piñeiro, unhas últimas palabras de UBU que falan da PALABRA:

"He tenido una fe, he tenido la sensación de haber visto el mundo por medio de la palabra. De haber descubierto, de haber reinventado el mundo por medio de la palabra, de haber utilizado la palabra como llave y como elemento casi mágico para descubrirle el rostro al mundo, averiguar algo de la condición humana, abrir algo de la tierra que vemos, del paisaje y de la luna que se pone(...) Y es con la palabra, y exclusivamente con la palabra, con lo que empiezan a escribirse los poemas."


Álvaro Cunqueiro

Así tamén o querería eu neste CUADERNO

No quiero olvidar a mi amiga Ana por sus ánimos y por haberme incluido en la lista de Olha que blog Maneiro!, un gran honor para este Cuaderno de las Letras.

12 Comentarios:

Ubú dijo...

O que Ubú tiña que dicir verbo deste cumpreanos quedou dito onte na posta de Rosalía. Á vista desta entrada, teño que agradecer a María José a xentileza con que me trata.

Por curiosidade, boteille unha mirada, nada exhaustiva que Ubú é un espírito vago, ós comentarios dos lectores do CUADERNO e non topei ningunha cita de LOS PILARES DE LA TIERRA, nin de Dan Brown e semellantes. Imaxino que imos por bo camiño, ou mellor inda, por "la escondida senda".
Entre outros, aí van en franca camaradería algúns dos autores e obras que se citaron:
Kafka/Trapiello/León Felipe/LOS PASOS CONTADOS/LIVRO DO DESASSOSSEGO/Unamuno/Foucault/MOLESKINE/LA ESCALA DE LOS MAPAS/NIEBLA/Papini/Camus/Ramón y Cajal/EL NUEVO BESTIARIO/COMO UNA NOVELA/Graham Greene/Blas de Otero/ALISIOS/SISTEMA,NORMA E FALA/César Vallejo/Bergson/Cándido/Italo Calvino/EPOPEYA DE GILGAMÉS/LIBRO DEL BUEN AMOR/María Zambrano/POEMA DEL MIO CID/LIBRO DE PATRONIO/J.Keats/GabrielCelaya/Beckett/Auden/LAREGENTA/CEN POEMAS DO RÍO EUME/EL MAL DE MONTANO/U. Eco/Pere Gimferrer/AL MORIR DON QUIJOTE/LA RISA/AURELIE/COUSAS DA VIDA/Ambrose Bierce/Saussure/Javier Tomeo/EUREKA/Hölderlin/TIRANO BANDERAS/Valle/EL TRUENO DORADO/CUADERNO DE NUEVA YORK/Pessoa/Flaubert/Lope de Vega/Shakespeare/Rimbaud/Cernuda/QUÉ ES LA DIGNIDAD/NOCHE OSCURA/LA SELVA DEL LENGUAJE/Píndaro/Torrente Ballester/Cortázar/Landero/Lledó/MADAME BOVARY/ROMANCE DEL PRISIONERO/DA AMIZADE/Valente/Ana Rossetti/Luciano de Samósata/LOS OFICIOS DEL SUEÑO/EL DESPERTAR DE LA MEMORIA/Cervantes/Alberti/Bergamín/Dióxenes o cínico/BARTLEBY EL ESCRIBIENTE/Marcel Schwob/Machado/Montaigne/CARTAS MARRUECAS/LA VOLUNTAD Y LA FORTUNA/EL ÁRBOL DE LA CIENCIA/HOJAS DE HIERBA/Cicerón/Azorín/E. A. Poe ...

Bicos e saúdos.

Eulalia dijo...

(y Juan Ramón Jiménez)

Mis queridos compañeros del Cuaderno: aunque algunas obligaciones me han tenido ausente, no podía faltar en la celebración del aniversario de este rincón tan querido. Siempre que puedo os visito, aunque a veces no pueda más que echar un rápido vistazo desde la cerradura de la puerta.
La primera vez que me atreví a abrirla para "hablar" fue para llevarle la contraria a Ubú ("tan sobrio y tan desbordante/tan bueno y tan orgulloso/tan firme y tan generoso/tan pequeño y tan gigante..."), con los diccionarios. Mi insolencia fue acogida con tanto cariño que hasta me puse un nombre para poder quedarme.



Felicidades al Cuaderno de las letras y todo mi cariño para María José.

Seguimos...

Anónimo dijo...

María José dijo: "Sólo una cosa no hay. Es el olvido."(Y siempre Juan Ramón)

Querida y bella EULALIA, la BIENHALLADA siempre en la geografía infinita de este Cuaderno. Gracias por tu cariño de alguien que bien te quiere y nunca te hará llorar.
Gracias y un beso largo a UBU y a ti.
Os dejo este poema de J. Gil de Biedma:

NOS RECIBEN LAS CALLES CONOCIDAS...

Nos reciben las calles conocidas
y la tarde empezada, los cansados
castaños cuyas hojas, obedientes,
ruedan bajo los pies del que regresa,
preceden, acompañan nuestros pasos.
Interrumpiendo entre la muchedumbre
de los que a cada instante se suceden,
bajo la prematura opacidad
del cielo, que converge hacia su término,
cada uno se interna olvidadizo,
perdido en sus cuarteles solitarios
del invierno que viene. ¿Recordáis
la destreza del vuelo de las aves,
el júbilo y los juegos peligrosos,
la intensidad de cierto instante, quietos
bajo el cielo más alto que el follaje?
Si por lo menos alguien se acordase,
si alguien súbitamente acometido
se acordase... La luz usada deja
polvo de mariposa entre los dedos.

Anónimo dijo...

Aunque los números nunca han sido mi fuerte, calculo que el gusano ha dado ¡525600 vueltas!Muchas veces, ya de madrugada, me sorprendía a las en punto con su música. Me costó darme cuenta de que era él quien me mandaba la señal. Cerraba y cerraba ventanas pero la música seguía. A veces me quedo un tiempo: leo, aprendo y espero a que me sorprenda.
Si él puede y sigue sigue y sigue, ajeno a todo. Nosotros también. Por otras 525600. Un beso,
Ana CC.

Anónimo dijo...

El gusano lento que marca el Tiempo, tiempo de la existencia. Hundido y renovado entre las hojas verdecidas por las horas de miles de TIEMPOS.
Que este gracioso gusano nunca sea el "gusano de nuestro sufrimiento". Besos a ACC ( que intuyo quién es)
María José

Ubú dijo...

Para Eulalia, que chega coma unha brisa cómplice, derradeiro pequeno pracer deste día.

Tratas a Ubú con vehemente galantería, gracias, sen saber que Ubú pensa que Yo no soy yo./Soy este/que va a mi lado sin yo verlo;/El que calla, sereno, cuando hablo,/el que perdona, dulce, cuando odio. Ubú, que sabía que a ignorancia é moi atrevida e que, a pesar das enciclopedias e dos diccionarios, foi moi ousado naquela ocasión ata que ti lle puxeches freo porque Yo he acumulado mi esperanza/en lengua, en nombre hablado, en nombre escrito;/a todo yo le había puesto nombre/y tú has tomado el puesto/de toda esta nombradía. Un Ubú/este que va a mi lado, finalmente, Eulalia, agradecidos pois Mi corazón oye bien/la letra de tu cariño ...

Por descontado que seguiremos.

Eulalia dijo...

CUMPLEAÑOS DEL CUADERNO

Yo lo noto: cómo me voy volviendo
menos cierto, confuso,
disolviéndome en el aire
cotidiano, burdo
jirón de mí, deshilachado
y roto por los puños
Yo comprendo: he vivido
un año más, y eso es muy duro.
¡Mover el corazón todos los días
casi cien veces por minuto!

Para vivir un año es necesario
morirse muchas veces mucho.

_Ángel González_

abueloscrisytoño dijo...

Querida Maria José, felicitámosche con moito agarimo un pouco tarde, porque esta semana (18 de Maio) naceu o noso terceiro neto ( Roi) e tiñamos todo o tempo moi ocupado co acontecemento.
En tan só un ano tes un blog con moitísimo traballo publicado, non queremos pensar en toda a información que recibiremos en anos vindeiros. Tes unha gran capacidade de traballo que moitos agradecemos porque aprendemos moito.
Tamén queremos dicirche que a data que escolliches "Día dás letras Galegas" para iniciar o teu blog parécenos magnifica e moi apropiado.
Longa vida para o "Caderno das letras"

Ubú dijo...

No comentario de congratulacións polo aniversario, expresaba o meu descoñecemento de se a elección da data fora ou non casual, cousa que tampouco tiña máis importancia. Agora acabo de descubrir que o 17 de Maio, para enlear o palangre, tamén se celebra o Día mundial de internet (o galego vs o internet, que xa son gañas de amolar).
Como premio de consolación sírvanos saber que o patrón dos internautas é, como teño dito noutra ocasión, e ben lle acae ó CUADERNO, san Isidoro de Sevilla, autor das "Etimoloxías".
Vale.

Anónimo dijo...

En el aniversario, y a todos los viajeros que en el curzo de sus andanzas llegan a este blog
“espíritus fraternos, luminosas almas, ¡salve!”

también
“retrocede el olvido, retrocede engañada la muerte;
se anuncia un reino nuevo, feliz sibila sueña
y en la caja pandórica de que tantas desgracias surgieron
encontramos de súbito, talismánica, pura, riente,
cual pudiera decirla en sus versos Virgilio divino,
la divina reina de luz, ¡la celeste Esperanza!”

Continuando más prosaicamente: la esperanza de seguir hablando de literatura porque
“Mientras la ciencia a descubrir no alcance
las fuentes de la vida,
y en el mar o en el cielo haya un abismo
que al cálculo resista;
mientras el corazón y la cabeza
batallando prosigan;
mientras haya esperanzas y recuerdos,
¡habrá poesía!"

Y a la autora del blog le deseo que ninguno de sus lectores tenga que escribir nunca
“No digáis que, agotado su tesoro,
de asuntos falta, enmudeció la lira”

Y en este feliz primer aniversario, qué mejor que acabar recordando a nuestro querido hidalgo:
“¡Ruega por nosotros, hambrientos de vida
con el alma a tientas, con la fe perdida,
llenos de congoja y faltos de sol,
por advenedizas almas de manga ancha,
que ridiculizan el ser de la Mancha,
el ser generoso, el ser español.
Ora por nosotros, señor de los tristes,
que de fuerza alientas y de ensueños vistes,
coronado de áureo yelmo de ilusión,
que nadie a podido vencer todavía,
por la adarga al brazo, toda fantasía,
y la lanza al ristre, todo corazón.”

Epi

PD. Aunque sé que es innecesario, sólo para faciliar el trabajo recolector de Ubú dentro de un año, diré que las citas se refieren a Bécquer y Rubén Darío.

Anónimo dijo...

Padre y Maestro mágico, salud:
"Rey de los hidalgos, señor de los tristes,
que de fuerza alimentas y de ensueños vistes
coronado de áureo yelmo de ilusión,
que nadie ha podido vencer todavía
por la adarga al brazo, toda fantasía,
y la lanza en ristre, toda corazón".

LA POESÍA CONTIENE EL MUNDO, sólo enmudecemos nosotros. Un beso
MARÍA JOSÉ

Ubú dijo...

Ubú, que sen remorsos tense declarado un espírito vago, agradece moi moito a Epi, fillo pródigo, que lle facilite o labor de recopilación para o vindeiro aniversario.
E, amén de aledarse polo regreso de Epi, quere dicirlle que non hai perigo de que deixemos de falar de literatura, anque a algúns lles resulte pedante,tamén de ciencia, porque, como dixo Shakespeare por boca do señor don Hamlet: "Hai máis cousas no mundo, Horacio, das que soña a túa filosofía". Un saúdo.

Publicar un comentario

 
Optimizado a 1024 X 768 de Resolución de Pantalla. Diseñado por Víctor V.Q. para Cuaderno de las Letras